3. Bewijskracht van bepaalde akten, bijvoorbeeld de “acte de notoriété” in Frankrijk en Italië In art. 4:188 van het Burgerlijk Wetboek is het volgende bepaald:

• Een verklaring van erfrecht is een notariële akte waarin een notaris een of meer van de volgende feiten vermeldt:

• dat een of meer in de verklaring genoemde personen, al dan niet voor bepaalde erfdelen, erfgenaam zijn of de enige erfgenamen zijn, met vermelding of zij de nalatenschap reeds hebben aanvaard;
• dat al dan niet aan de echtgenoot van de erflater het vruchtgebruik van een of meer tot de nalatenschap behorende goederen krachtens afdeling 4.3.2 toekomt, met vermelding of aan hem een machtiging tot vervreemden of bezwaren of een bevoegdheid tot vervreemding en vertering is verleend, alsmede of en tot welk tijdstip de echtgenoot een beroep toekomt op artikel 4:29 leden 1 en 3;
• dat de nalatenschap is verdeeld overeenkomstig artikel 4:13, met vermelding of en tot welk moment de echtgenoot de bevoegdheid toekomt als bedoeld in artikel 4:18 lid 1;
• dat al dan niet het beheer van de nalatenschap aan executeurs, bewindvoerders of krachtens afdeling 4.6.3 benoemde vereffenaars is opgedragen, met vermelding van hun bevoegdheden; of
• dat een of meer in de verklaring genoemde personen executeur, bewindvoerder of vereffenaar zijn.

Deze bijzondere vorm van authentieke akten bestaat uitsluitend uit verklaringen van de notaris, niet die van de erfgenamen/legatarissen.

De verklaring van erfrecht is een voorbeeld van de “proces-verbaal-akte”, die alleen verklaringen van de notaris bevat.